అనగనగా ఒక పెద్ద కాకులు దూరని కారడవి, చీమలు దూరని చిట్టడవి ఉండేది. అందులో ఒక నక్క తిరుగుతూ ఉండేది. అది చాలా రోజుల నుండి ఏమీ తినక ఆకలితో అలమటిస్తోంది. “ఈ రోజు ఏదైనా ఆహారం దొరకకపోతే నా ప్రాణం పోతుంది” అని ఆలోచిస్తూ నెమ్మదిగా ముందుకు నడుస్తోంది.
అప్పుడే దూరం నుంచి ఒక పెద్ద శబ్దం దాని చెవులకు తాకింది. “ధమ్… ధమ్… ధమ్…”. ఆ శబ్దం పెద్ద జంతువు అరుపు లాగా అనిపించింది.
దీనితో ఆ నక్క, “అయ్యో! ఇంత గట్టిగా శబ్దం చేస్తున్న జంతువు ఎంత బలిసి ఉంటుందో! దాన్ని కనుక వేటాడితే, చాలా రోజుల పాటు తిండికి ఇబ్బంది ఉండదు” అనుకుంది. తరువాత ఆ శబ్దం వస్తున్న దిశగా జాగ్రత్తగా నడవసాగింది. పొదల మాటు నుంచి ఎవరికీ కనిపించకుండా వెళ్లి, దానిని వేటాడాలని అనుకుంది.
ఆశ్చర్యం! అక్కడ ఏ జంతువూ లేదు. కేవలం ఒక పాత డప్పు (ఢోలు) ఒక పెద్ద చెట్టుకు వేలాడుతూ ఉంది. గాలి వీచినప్పుడల్లా ఆ డప్పు కొమ్మలకు తగిలి “ధమ్ ధమ్” అని శబ్దం వస్తోంది.
దీనితో నక్క “ఒక నిర్జీవమైన డప్పు శబ్దం విని దాన్ని జంతువు అనుకున్నాను” అని నవ్వుకుంది. తరువాత ఆ డప్పును కొరికి చూసింది. అందులో తినడానికి ఏదీ దొరకలేదు. దాంతో నిరాశగా ఆ ప్రదేశం విడిచి వెళ్లిపోయింది.
నీతి: ఎప్పుడూ ఊహల్లో విహరించకూడదు. దేనినైనా స్వయంగా చూసిన తరువాతనే సరైన నిర్ణయం తీసుకోవాలి.
Note : ఈ కథ పంచతంత్రంలోని “మిత్రబేధ” విభాగానికి చెందినది. మిత్రబేధ కథలు స్నేహితుల మధ్య కలహాలు, అపోహలు, తప్పుడు సలహాలు ఎలా మిత్రత్వాన్ని నాశనం చేస్తాయో చూపిస్తాయి.