పూర్వం, ఒక గ్రామంలో శుద్ధపటుడు అనే చాకలి (బట్టలు ఉతికేవాడు) ఉండేవాడు. అతడికి కర్పూరకం అనే పేరు గల ఒక గాడిద ఉండేది. శుద్ధపటుడు ఆ గాడిదకు సరిపడా ఆహారం పెట్టకుండా, బట్టల మూటలు మోయడానికి మాత్రం విపరీతంగా వాడుకునేవాడు. ఫలితంగా గాడిద చాలా బలహీనంగా, సన్నగా మారిపోయింది.
ఒకానొక రోజు, చాకలి కట్టెలు కొట్టడానికి అడవికి వెళ్ళాడు. అక్కడ అతనికి ఒక చనిపోయిన పులి కళేబరం కనిపించింది. వెంటనే అతనికి ఒక ఆలోచన తట్టింది.
“ఆహా! నా అదృష్టం ఎంత బాగుంది. ఈ పులి చర్మాన్ని తీసి, నా గాడిదకు కప్పుతాను. అప్పుడు, ఇది నిజమైన పులిలా కనిపిస్తుంది. ఆ రూపంలో అది పొరుగున ఉన్న పొలాల్లోకి వెళ్లి రైతులు పెంచుతున్న పచ్చి పప్పులు, గోధుమ పంటల్లోకి వెళ్లి ఎంత కావాలంటే అంత మేస్తుంది. ఎవరైనా దాన్ని చూస్తే, పులి అనుకుని భయపడి దూరంగా పారిపోతారు. ఈ విధంగా నా గాడిదకు మంచి పోషణ లభిస్తుంది, నాకు కూడా మేలు జరుగుతుంది” అని ఆలోచించాడు.
ఆ ఆలోచన ప్రకారం, చాకలి వెంటనే ఆ పులి చర్మాన్ని తీసి, తన గాడిదకు జాగ్రత్తగా కప్పాడు. అప్పుడు అది చూడడానికి అచ్చం పులిలానే కనిపించింది. ఇక ఆ రోజు నుండి చీకటి పడగానే, చాకలి తన గాడిదకు ఆ పులి చర్మాన్ని కప్పి పొలాల దగ్గరకు తోలి, మేత మేసిన తర్వాత తెల్లవారుజామున తిరిగి ఇంటికి తీసుకొచ్చేవాడు.
పులి చర్మం కప్పుకున్న గాడిదను చూసి పొలాల యజమానులు, పక్కన ఉన్న రైతులు అంతా నిజమైన పులి అనుకుని భయపడి పారిపోయేవాళ్లు. ఎవరూ ఆ పొలాల దగ్గరకు వచ్చే ధైర్యం చేసేవారు కాదు. దీంతో, కర్పూరకం పొలాల్లోకి వెళ్లి కడుపు నిండా పంటలు మేసి, కొద్ది రోజుల్లోనే బాగా బలపడింది. చాకలి కూడా తన ఉపాయం పట్ల చాలా సంతోషంగా ఉన్నాడు.
అయితే, ఒక రోజు, శుద్ధపటుడు గాడిదను పొలంలో వదిలి పక్కకు వెళ్లిపోయాడు. ఆ సమయంలోనే పక్క పొలంలో ఉన్న ఒక రైతు దాహం వేసి నీళ్లు తాగడానికి వచ్చాడు. ఆ రైతు భార్య కూడా ఆ సమయంలో పొలంలోనే ఉంది.
ఆ సమయంలోనే ఓ ఆడ గాడిద అరుపు వినిపించింది. అప్పటి వరకు పులి చర్మం కప్పుకుని గంభీరంగా మేస్తున్న కర్పూరకం ఆ అరుపు వినగానే, తన అసలు స్వభావాన్ని మర్చిపోలేకపోయింది. ఆడ గాడిదకు సమాధానం ఇవ్వాలనే కోరిక ఆపుకోలేక, అది కూాడా గట్టిగా గాడిదలా అరిచింది!
ఆ అరుపు వినగానే రైతుకు మరియు అతడి భార్యకు అది పులి కాదని, గాడిద అని వెంటనే అర్థమైంది.
రైతు కోపంతో, “అయ్యో! ఈ చాకలివాడు ఎంత మోసం చేశాడు! ఇది గాడిద అని తెలిసి కూడా పులి చర్మంతో భయపెట్టాడు!” అని అరుస్తూ, కోపంతో కర్ర తీసుకుని ఆ గాడిద వెంటబడి మరీ కొట్టాడు. దీనితో అది దెబ్బలు తప్పించుకోలేక, భయపడి పారిపోయింది.
ఈ విధంగా, గాడిద తన మూర్ఖత్వం మరియు అసలు స్వభావం చూపడం వలన, దానికి లభించిన మంచి ఆహారాన్ని కోల్పోయింది.
నీతి : ఎవరైనా తమ అసలు స్వభావాన్ని ఎక్కువ కాలం దాచుకోలేరు. ఒకరు ఎంత తెలివిగా వంచన చేసినా, తొందరపాటుతో లేదా మూర్ఖత్వంతో వ్యవహరిస్తే, తాత్కాలికంగా పొందిన లాభం లేదా గుర్తింపు వెంటనే నశిస్తుంది.